donderdag 2 april 2009
Donderdag 2 april 2009
Een vroege dag vandaag: de kleine helft van de groep gaat naar de Siemens fabriek en de grotere helft naar een zijdefabriek (jianxing silk factory). We vertrekken om 8 uur!!! We doen er 2 uur over om er te komen, we zien dus veel van de stad onderweg: veel snelwegen, fly overs, 10x de Bijlmermeer aan flats, billboards en heel druk verkeer dat alle kanten opgaat. Om goed tien uur komen we bij de fabriek. We worden ontvangen door Wendy, een belangrijk tussenpersoon tussen westerse handelaren/inkopers en de feitelijke fabrieken die de kleren maken. De ontvangst is hartelijk en redelijk informeel, we hadden vooraf geïnformeerd of we in pak werden verwacht of dat we casual konden komen. Gelukkig casual vandaag! We krijgen een zeer uitgebreide rondleiding te beginnen in een fabriek waar de cocon wordt gekookt en de draad eraf wordt gewikkeld, op spoelen wordt gewikkeld en tot een stof wordt geweven. We zien het verven van de stoffen, en het ontbreken van milieu maatregelen hierbij. Het wassen gebeurde met toevoeging van tonnen ammoniak, dat door een mannetje zonder enige bescherming in de bakken erbij werd gegooid. We zien de naaiateliers en de breimachines, de weefgetouwen zoals ze vroeger in Twente werden gebruikt. Prachtige stoffen worden tot prachtige kleren omgevormd.
De fabriek staat op een uitgestrekt terrein. We zijn verrast door de hoeveelheid werk en handelingen die in dit proces gaat zitten. En veel chinezen dus, vooral vrouwen. We hebben hier geen kinderen gezien. We hebben intussen wel geleerd dat chinezen alleen laten zien wat ze willen dat wij zien.
Het lawaai in de zalen waar de stoffen geweven worden is oorverdovend. Het ziet er wel allemaal netjes en schoon uit. Ook erg professioneel: goed georganiseerd. Iedereen lijkt te weten wat zij moet doen, stapels stof worden gebracht en gehaald, allemaal op maat geknipt.
Wendy wordt over het terrein rondgereden in mooie auto, wij volgen in busjes waarin in het chinees VIP op staat. De werkneemsters lijken niet verrast door ons bezoek, we horen dat er regelmatig delegaties komen kijken.
We ontvangen een heerlijke lunch met lokale gerechten, allemaal weer anders dan we de andere dagen hebben gegeten. Ons valt op dat de hele groep durft te experimenteren met het eten: iedereen probeert alles en ook nog allemaal met stokjes. Vooral bij de noedelsoep is dat iets wat onze gastheren niet meer aan willen zien, ze gaan spontaan met hun stokjes onze soepbakjes vullen met de noedels. Wat leren we van dit bezoek? De managers van deze fabrieken hebben hun bedrijfsvoering, op het oog, prima voor elkaar. De discipline in de processen zien er top uit. Deze fabriek is geen fabriek in een ontwikkelingsland maar in een efficiente en professionele omgeving. Als we nu kleren kopen, kijken we heel anders naar een kledingstuk! We leren ook hoe relatiebeheer werkt. Eén van onze deelnemers van DNM is een grote opdrachtgever van Wendy. Zonder deze relatie was dit bezoek nooit tot stand gekomen en verklaart ook de egards waarmee we ontvangen worden.
De reis terug naar Sjanghai duurt lang, veel files en chaotisch verkeer. Twee en een half uur rijden. In het hotel krijgen we 10 minuten om op te frissen. Dan onze volgende opdracht: ieder moet in een 2 minuten pitch in het engels vertellen wat dit bezoek heeft betekend voor onze leadership skills. Caroline en Jaap zijn streng: dit is een serieuze opdracht die bij onze rol als leider/manager op een internationaal niveau hoort. Dit moet je kunnen! We kunnen het ook: ondanks de vermoeidheid neemt ieder dit serieus. We horen de volgende aspecten: China moet niet onderschat worden, de aandacht voor het belang van gezichtsverlies dat te allen tijde voorkomen moet worden (give face to somebody), het geven van complimenten en het beter voordoen dan je bent, je altijd realiseren dat de ander alleen laat zien wat hij/zij wil dat je ziet, je plaats weten in de groep en daarnaar handelen (Confucius). We hebben hiermee geoefend bij de bedrijfsbezoeken. Dat ging de ene keer goed en de andere keer minder goed. Onze chinese begeleider gaf tussentijds regelmatig feed back: ‘give face’, en dan was het dus tijd om weer een compliment te geven, liefst waar andere chinezen bij zijn.
Het diner was interessant omdat er veel ‘gasten aan tafel’ waren. De Baak of wij zelf, zorgen er telkens voor dat de contacten van de bedrijfsbezoeken en andere interessante personen worden uitgenodigd voor het diner.
Na het diner ging een deel van de groep die nog 3 moleculen energie had, naar een exclusieve club. Om daar aan een tafel te mogen zitten, moet je minimaal 1000 euro uitgeven. We zijn aan de bar gaan staan, want op dat niveau zitten wij als ‘belangrijke’ managers nog lang niet. Na één drankje houden we het voor gezien. Het is weer mooi geweest. Naar bed dus!
Anneke en Marcel
Een vroege dag vandaag: de kleine helft van de groep gaat naar de Siemens fabriek en de grotere helft naar een zijdefabriek (jianxing silk factory). We vertrekken om 8 uur!!! We doen er 2 uur over om er te komen, we zien dus veel van de stad onderweg: veel snelwegen, fly overs, 10x de Bijlmermeer aan flats, billboards en heel druk verkeer dat alle kanten opgaat. Om goed tien uur komen we bij de fabriek. We worden ontvangen door Wendy, een belangrijk tussenpersoon tussen westerse handelaren/inkopers en de feitelijke fabrieken die de kleren maken. De ontvangst is hartelijk en redelijk informeel, we hadden vooraf geïnformeerd of we in pak werden verwacht of dat we casual konden komen. Gelukkig casual vandaag! We krijgen een zeer uitgebreide rondleiding te beginnen in een fabriek waar de cocon wordt gekookt en de draad eraf wordt gewikkeld, op spoelen wordt gewikkeld en tot een stof wordt geweven. We zien het verven van de stoffen, en het ontbreken van milieu maatregelen hierbij. Het wassen gebeurde met toevoeging van tonnen ammoniak, dat door een mannetje zonder enige bescherming in de bakken erbij werd gegooid. We zien de naaiateliers en de breimachines, de weefgetouwen zoals ze vroeger in Twente werden gebruikt. Prachtige stoffen worden tot prachtige kleren omgevormd.
De fabriek staat op een uitgestrekt terrein. We zijn verrast door de hoeveelheid werk en handelingen die in dit proces gaat zitten. En veel chinezen dus, vooral vrouwen. We hebben hier geen kinderen gezien. We hebben intussen wel geleerd dat chinezen alleen laten zien wat ze willen dat wij zien.
Het lawaai in de zalen waar de stoffen geweven worden is oorverdovend. Het ziet er wel allemaal netjes en schoon uit. Ook erg professioneel: goed georganiseerd. Iedereen lijkt te weten wat zij moet doen, stapels stof worden gebracht en gehaald, allemaal op maat geknipt.
Wendy wordt over het terrein rondgereden in mooie auto, wij volgen in busjes waarin in het chinees VIP op staat. De werkneemsters lijken niet verrast door ons bezoek, we horen dat er regelmatig delegaties komen kijken.
We ontvangen een heerlijke lunch met lokale gerechten, allemaal weer anders dan we de andere dagen hebben gegeten. Ons valt op dat de hele groep durft te experimenteren met het eten: iedereen probeert alles en ook nog allemaal met stokjes. Vooral bij de noedelsoep is dat iets wat onze gastheren niet meer aan willen zien, ze gaan spontaan met hun stokjes onze soepbakjes vullen met de noedels. Wat leren we van dit bezoek? De managers van deze fabrieken hebben hun bedrijfsvoering, op het oog, prima voor elkaar. De discipline in de processen zien er top uit. Deze fabriek is geen fabriek in een ontwikkelingsland maar in een efficiente en professionele omgeving. Als we nu kleren kopen, kijken we heel anders naar een kledingstuk! We leren ook hoe relatiebeheer werkt. Eén van onze deelnemers van DNM is een grote opdrachtgever van Wendy. Zonder deze relatie was dit bezoek nooit tot stand gekomen en verklaart ook de egards waarmee we ontvangen worden.
De reis terug naar Sjanghai duurt lang, veel files en chaotisch verkeer. Twee en een half uur rijden. In het hotel krijgen we 10 minuten om op te frissen. Dan onze volgende opdracht: ieder moet in een 2 minuten pitch in het engels vertellen wat dit bezoek heeft betekend voor onze leadership skills. Caroline en Jaap zijn streng: dit is een serieuze opdracht die bij onze rol als leider/manager op een internationaal niveau hoort. Dit moet je kunnen! We kunnen het ook: ondanks de vermoeidheid neemt ieder dit serieus. We horen de volgende aspecten: China moet niet onderschat worden, de aandacht voor het belang van gezichtsverlies dat te allen tijde voorkomen moet worden (give face to somebody), het geven van complimenten en het beter voordoen dan je bent, je altijd realiseren dat de ander alleen laat zien wat hij/zij wil dat je ziet, je plaats weten in de groep en daarnaar handelen (Confucius). We hebben hiermee geoefend bij de bedrijfsbezoeken. Dat ging de ene keer goed en de andere keer minder goed. Onze chinese begeleider gaf tussentijds regelmatig feed back: ‘give face’, en dan was het dus tijd om weer een compliment te geven, liefst waar andere chinezen bij zijn.
Het diner was interessant omdat er veel ‘gasten aan tafel’ waren. De Baak of wij zelf, zorgen er telkens voor dat de contacten van de bedrijfsbezoeken en andere interessante personen worden uitgenodigd voor het diner.
Na het diner ging een deel van de groep die nog 3 moleculen energie had, naar een exclusieve club. Om daar aan een tafel te mogen zitten, moet je minimaal 1000 euro uitgeven. We zijn aan de bar gaan staan, want op dat niveau zitten wij als ‘belangrijke’ managers nog lang niet. Na één drankje houden we het voor gezien. Het is weer mooi geweest. Naar bed dus!
Anneke en Marcel
woensdag 1 april 2009
Dag 5: woensdag 1 april 2009 Shanghai
Na een korte nacht was het weer zover, ontbijten met de groep en voorbereiden op de gesprekken van de dag. In elk gesprek is er een gespreksleider wat in China erg belangrijk is.
Het eerste bezoek van de groep van Bert is aan ABB en daar wordt de groep ontvangen door de senior marketing manager en krijgen uitleg hoe ABB werkt internationaal .China is voor 10% verantwoordelijk voor de wereldomzet. Voorstelbaar dat China heel belangrijk is en zeker omdat het land economisch zo’n 10% per jaar groeit. Het gesprek verloop wat stroef doordat de voorbereiding bij ABB niet geheel verzorgd is en voor ons niet de formele Chineese manier van presenteren weergeeft. Helaas heeft het niet de impact die we gehoopt hadden maar toch een goede ervaring voor ons hoe de zaken ook kunnen lopen.
De groep van Anita komt een kwartier te laat op de afspraak in het United Family Hospital . De missie van deze organisatie is ‘’ The United Family Hospitals en Clinics is a pioneering, international standard healthcare organisation in China, whose sole mission is to provide comprehensive,integrated healthcare services in a unique and caring patient and familiy service-oriented environment. De gastvrouw daarintegen was “not amused’’ en dat was duidelijk merkbaar. Ondanks dat onze chinese begeleider had gebeld dat er vertraging was als gevolg van een
“ traffic jam” wat in Shanghai onderdeel uitmaakt van de dagelijkse gang van zaken. Het ziekenhuis is een oase van rust en reinheid met veel aandacht voor een gastvrije en verzorgde ontvangst en begeleiding van de gasten. De artsen presenteren zich in de hal middels een grootbord met visitekaartjes en foto’s. Om een beeld te krijgen: het is een verzameling commerciele poliklinieken met artsen in loondienst en een klein beddenhuis dat op commerciele wijze gerund wordt. Nadat Marcel openlijk zijn verontschuldigingen heeft aan geboden, ontdooit onze gastvrouw. De directeur: een Amerikaan ontvangt ons zeer open en vriendelijk. Hij geeft ons inzicht in het functioneren van de gezondheidszorg. Zijn ziekenhuis focust zich voor 80 % op buitenlanders en voor 20 % op rijke Chinezen .In dit gesprek voeren de thema’s, leiderschap en ondernemerschap de boventoon. Een bezoek met inhoud en er worden mogelijkheden gezien voor een gelijksoortig model in Nederland.
De lunch wordt genoten op een locatie van hoog niveau.
De groep van Bert constateert dat: hoe groot de groep ook is de leider heeft de aandacht en wordt niet boos als je niet voorgesteld wordt want dat zijn de spelregels. De echt belangrijke mensen worden volgens de etiketten aangesproken, zittend met zicht op de deur en links naast de belangrijkste persoon de eerst volgende in hierarchie. De aantrekkingskracht blijft ondanks de zeer formele sfeer. Het is voor ons echt ongebruikelijk om zo een eerste kennismaking in te gaan.Dit alles werd weer eens extra duidelijk tijdens het bedrijfsbezoek aan Industrial Tobacco Printing Factory . De Nieuwe Managers doen het goed.Er wordt “zelfs” gelachen en worden echt geaccepteerd. Er volgt een dialoog over de zaken die men produceert en men staat open voor al onze vragen.Het voornaamste merk dat zij als verpakkingmateriaal maken is van Loreal en daarvoor zijn ze naar België afgereisd omdat daar het hoofd kantoor gevestigd is. Gevolgd door een rondleiding met de general manager die vol trots gedreven verteld over zijn fabriek. Het is een staatsbedrijf met 1700 medewerkers en 130 miljoen omzet. De groei per jaar is gemiddeld 10 % dus in 5 jaar verdubbeld. De nieuwe managers zijn erg tevreden (zie foto).
De groep van Anita gaat naar de Shanghai Yangpu en Technology Venture Center
Een bezoek waar de nieuwe manager wordt ontvangen door een formele delegatie. Het bedrijf faciliteert startende technische organisaties. HRM ondersteuning tot financiele expertise wordt jonge bedrijven geboden. Er volgen een 4-tal presentaties van bedrijven van een producent van waterzuiveringsmachines tot ICT bedrijven . Duidelijk is dat de ICT wereld booming is. Na de presentaties volgen er rondleidingen in 2 bedrijven. Wat opvalt in het zakendoen is dat:
-men bijzonder trots is op het bedrijf waar men werkt
-er veel aandacht is voor rituelen: als uitwisselen van vistekaartjes.
-te laat komen is het privelege van de hoogste gast
-onderling praten tijdens overleggen is no problem even als heen en weer lopen, snurken of zelfs slapen: it’s part of the deal
-hoe snel zij zich aanpassen is merkbaar aan het feit dat iedere Chinees die zaken doet met het Westen een Chinese en een Westerse naam gebruikt
En wat niet opvalt is nog belangrijker in het zakendoen in China.
Het eten was super :een prachtig, hip en trendy restaurant met vele genodigden aan tafel en uitzicht op the Bund: het kloppend hart van het koloniale Shanghai en met uitkijk op de rivier de Huangpu Vast het mooiste plekje van Shanghai maar dat hebben we al vaker gedacht. Tevreden over vandaag, benieuwd naar morgen sluiten wij de dag af.
Bert Kars en Anita van Dijk
Na een korte nacht was het weer zover, ontbijten met de groep en voorbereiden op de gesprekken van de dag. In elk gesprek is er een gespreksleider wat in China erg belangrijk is.
Het eerste bezoek van de groep van Bert is aan ABB en daar wordt de groep ontvangen door de senior marketing manager en krijgen uitleg hoe ABB werkt internationaal .China is voor 10% verantwoordelijk voor de wereldomzet. Voorstelbaar dat China heel belangrijk is en zeker omdat het land economisch zo’n 10% per jaar groeit. Het gesprek verloop wat stroef doordat de voorbereiding bij ABB niet geheel verzorgd is en voor ons niet de formele Chineese manier van presenteren weergeeft. Helaas heeft het niet de impact die we gehoopt hadden maar toch een goede ervaring voor ons hoe de zaken ook kunnen lopen.
De groep van Anita komt een kwartier te laat op de afspraak in het United Family Hospital . De missie van deze organisatie is ‘’ The United Family Hospitals en Clinics is a pioneering, international standard healthcare organisation in China, whose sole mission is to provide comprehensive,integrated healthcare services in a unique and caring patient and familiy service-oriented environment. De gastvrouw daarintegen was “not amused’’ en dat was duidelijk merkbaar. Ondanks dat onze chinese begeleider had gebeld dat er vertraging was als gevolg van een
“ traffic jam” wat in Shanghai onderdeel uitmaakt van de dagelijkse gang van zaken. Het ziekenhuis is een oase van rust en reinheid met veel aandacht voor een gastvrije en verzorgde ontvangst en begeleiding van de gasten. De artsen presenteren zich in de hal middels een grootbord met visitekaartjes en foto’s. Om een beeld te krijgen: het is een verzameling commerciele poliklinieken met artsen in loondienst en een klein beddenhuis dat op commerciele wijze gerund wordt. Nadat Marcel openlijk zijn verontschuldigingen heeft aan geboden, ontdooit onze gastvrouw. De directeur: een Amerikaan ontvangt ons zeer open en vriendelijk. Hij geeft ons inzicht in het functioneren van de gezondheidszorg. Zijn ziekenhuis focust zich voor 80 % op buitenlanders en voor 20 % op rijke Chinezen .In dit gesprek voeren de thema’s, leiderschap en ondernemerschap de boventoon. Een bezoek met inhoud en er worden mogelijkheden gezien voor een gelijksoortig model in Nederland.
De lunch wordt genoten op een locatie van hoog niveau.
De groep van Bert constateert dat: hoe groot de groep ook is de leider heeft de aandacht en wordt niet boos als je niet voorgesteld wordt want dat zijn de spelregels. De echt belangrijke mensen worden volgens de etiketten aangesproken, zittend met zicht op de deur en links naast de belangrijkste persoon de eerst volgende in hierarchie. De aantrekkingskracht blijft ondanks de zeer formele sfeer. Het is voor ons echt ongebruikelijk om zo een eerste kennismaking in te gaan.Dit alles werd weer eens extra duidelijk tijdens het bedrijfsbezoek aan Industrial Tobacco Printing Factory . De Nieuwe Managers doen het goed.Er wordt “zelfs” gelachen en worden echt geaccepteerd. Er volgt een dialoog over de zaken die men produceert en men staat open voor al onze vragen.Het voornaamste merk dat zij als verpakkingmateriaal maken is van Loreal en daarvoor zijn ze naar België afgereisd omdat daar het hoofd kantoor gevestigd is. Gevolgd door een rondleiding met de general manager die vol trots gedreven verteld over zijn fabriek. Het is een staatsbedrijf met 1700 medewerkers en 130 miljoen omzet. De groei per jaar is gemiddeld 10 % dus in 5 jaar verdubbeld. De nieuwe managers zijn erg tevreden (zie foto).
De groep van Anita gaat naar de Shanghai Yangpu en Technology Venture Center
Een bezoek waar de nieuwe manager wordt ontvangen door een formele delegatie. Het bedrijf faciliteert startende technische organisaties. HRM ondersteuning tot financiele expertise wordt jonge bedrijven geboden. Er volgen een 4-tal presentaties van bedrijven van een producent van waterzuiveringsmachines tot ICT bedrijven . Duidelijk is dat de ICT wereld booming is. Na de presentaties volgen er rondleidingen in 2 bedrijven. Wat opvalt in het zakendoen is dat:
-men bijzonder trots is op het bedrijf waar men werkt
-er veel aandacht is voor rituelen: als uitwisselen van vistekaartjes.
-te laat komen is het privelege van de hoogste gast
-onderling praten tijdens overleggen is no problem even als heen en weer lopen, snurken of zelfs slapen: it’s part of the deal
-hoe snel zij zich aanpassen is merkbaar aan het feit dat iedere Chinees die zaken doet met het Westen een Chinese en een Westerse naam gebruikt
En wat niet opvalt is nog belangrijker in het zakendoen in China.
Het eten was super :een prachtig, hip en trendy restaurant met vele genodigden aan tafel en uitzicht op the Bund: het kloppend hart van het koloniale Shanghai en met uitkijk op de rivier de Huangpu Vast het mooiste plekje van Shanghai maar dat hebben we al vaker gedacht. Tevreden over vandaag, benieuwd naar morgen sluiten wij de dag af.
Bert Kars en Anita van Dijk
Dag 4 : 31 maart 2009
Martijn en Henry
Goodbye Beijing
Alweer de vierde dag van de cross cultural module to Beijing and Shanghaj China.
Een dag die in het teken staat van de social assignment, de techniek, de wetenschap en het reizen.
De vroege start was in de vorm van een gezamenlijk ontbijt waarbij wij, ieder voor onszelf, reflecteerden op de afgelopen dagen. Verbazing, verwondering, verrukking, verheerlijking en verafschuwing passeerden de revue.
De grote culturele schok blijft uit, maar iedereen vraagt zich af wat er achter de spreekwoordelijke muren van de chinezen zit.
Hierna ging de groep uiteen op zoek naar het echte China.
In de zogenaamde social assignments onderzoeken wij zaken als religie, gezondheidzorg, leiderschap, lokale gebruiken en nieuwe trends. Zo werden o.a. bezoeken gebracht aan een uroloog, de hutongs van Beijing, de lokale kapper (die eigenlijk iets meer was dan een kapper), Tempels en een school voor overheidsmanagers.
Ook de lunch werd op verschillende wijze genuttigd, van lokale eettentjes naar een chique uitgebreide warme maaltijd, waarbij volgens goed chinees gebruik de gastheer probeerde met Chinese wijn de gasten onder de draaitafel te drinken. De lokale etablissementen deden hun naam eer aan omdat hygiëne soms ver te zoeken was.
S’middags werd een bezoek bezoek gebracht aan een immens groot science park. Hier wonen 4 miljoen mensen en het park is verdeeld over Beijing. Met meer dan 22 duizend bedrijven die voornamelijk zijn opgezet met Chinese staatsteun heeft het een bedrijvigheid die zijn weerga niet kent. De Chinezen hebben natuurlijk geen last van de financiële crisis, maar het aantal lege gebouwen was wel opvallend.
Eerst een zeer formeel gesprek met een van de adjunct directeuren van het park. Deze hoog geplaatste persoon gaf ons een inkijk in de wijze waarop de staat als investeerder zaken doet. Stel je ligt 1 miljoen in, dan legt de staat 30% bij en je krijgt 10% direct terug als garantie. Vervolgens krijg je volledig zeggenschap over alle aandelen en de staat vraagt bij winst slechts de helft van het rendement. Bij beursgang kun je je aandelen volledig terugkopen tegen de oorspronkelijke prijs. Het lijkt wel Luilekkerland.
Vervolgens is een gezamenlijk laboratorium bekeken met weinig ramen om de bedrijfsgeheimen van de incubators goed te bewaren. Het software development gebied was met een goed doordacht ontwerp en gedegen Parkmanagement opgezet.
Mooie moderne architectuur, mooie moderne opzet, bewuste laagbouw en gebruik van duurzame energie zijn het de grote jongens die hier hun software aan het ontwikkelen zijn. Ook natuurlijk weer zonder last te hebben van de financiële crisis.
In een verlaten “van de Valk”Hotel is een snel diner (langzamerhand voor ons gebruikelijk aan grote ronde tafels die helemaal vol gestouwd worden met eten) genuttigd om vervolgens in te checken op vlucht CA 1862 naar Shanghai. De luchthaven is mega groot en had 58 gates, waarvan achteraf bleek dat de helft in de middle of nowere lag en gewoon met trapjes ging (typisch Chinees om zich groter voor te doen). 1,5 uur later werd de bodem van Shanghai aangedaan en een uurtje later waren wij in de lounge van het hotel nog een drankje aan het nuttigen, benieuwd wat de dag van morgen ons zou brengen.
Martijn en Henry
Goodbye Beijing
Alweer de vierde dag van de cross cultural module to Beijing and Shanghaj China.
Een dag die in het teken staat van de social assignment, de techniek, de wetenschap en het reizen.
De vroege start was in de vorm van een gezamenlijk ontbijt waarbij wij, ieder voor onszelf, reflecteerden op de afgelopen dagen. Verbazing, verwondering, verrukking, verheerlijking en verafschuwing passeerden de revue.
De grote culturele schok blijft uit, maar iedereen vraagt zich af wat er achter de spreekwoordelijke muren van de chinezen zit.
Hierna ging de groep uiteen op zoek naar het echte China.
In de zogenaamde social assignments onderzoeken wij zaken als religie, gezondheidzorg, leiderschap, lokale gebruiken en nieuwe trends. Zo werden o.a. bezoeken gebracht aan een uroloog, de hutongs van Beijing, de lokale kapper (die eigenlijk iets meer was dan een kapper), Tempels en een school voor overheidsmanagers.
Ook de lunch werd op verschillende wijze genuttigd, van lokale eettentjes naar een chique uitgebreide warme maaltijd, waarbij volgens goed chinees gebruik de gastheer probeerde met Chinese wijn de gasten onder de draaitafel te drinken. De lokale etablissementen deden hun naam eer aan omdat hygiëne soms ver te zoeken was.
S’middags werd een bezoek bezoek gebracht aan een immens groot science park. Hier wonen 4 miljoen mensen en het park is verdeeld over Beijing. Met meer dan 22 duizend bedrijven die voornamelijk zijn opgezet met Chinese staatsteun heeft het een bedrijvigheid die zijn weerga niet kent. De Chinezen hebben natuurlijk geen last van de financiële crisis, maar het aantal lege gebouwen was wel opvallend.
Eerst een zeer formeel gesprek met een van de adjunct directeuren van het park. Deze hoog geplaatste persoon gaf ons een inkijk in de wijze waarop de staat als investeerder zaken doet. Stel je ligt 1 miljoen in, dan legt de staat 30% bij en je krijgt 10% direct terug als garantie. Vervolgens krijg je volledig zeggenschap over alle aandelen en de staat vraagt bij winst slechts de helft van het rendement. Bij beursgang kun je je aandelen volledig terugkopen tegen de oorspronkelijke prijs. Het lijkt wel Luilekkerland.
Vervolgens is een gezamenlijk laboratorium bekeken met weinig ramen om de bedrijfsgeheimen van de incubators goed te bewaren. Het software development gebied was met een goed doordacht ontwerp en gedegen Parkmanagement opgezet.
Mooie moderne architectuur, mooie moderne opzet, bewuste laagbouw en gebruik van duurzame energie zijn het de grote jongens die hier hun software aan het ontwikkelen zijn. Ook natuurlijk weer zonder last te hebben van de financiële crisis.
In een verlaten “van de Valk”Hotel is een snel diner (langzamerhand voor ons gebruikelijk aan grote ronde tafels die helemaal vol gestouwd worden met eten) genuttigd om vervolgens in te checken op vlucht CA 1862 naar Shanghai. De luchthaven is mega groot en had 58 gates, waarvan achteraf bleek dat de helft in de middle of nowere lag en gewoon met trapjes ging (typisch Chinees om zich groter voor te doen). 1,5 uur later werd de bodem van Shanghai aangedaan en een uurtje later waren wij in de lounge van het hotel nog een drankje aan het nuttigen, benieuwd wat de dag van morgen ons zou brengen.
Abonneren op:
Reacties (Atom)
