Dat is nog eens serveren

Bettine Vriesekoop bij DNM 141 aan tafel

Van fabriekshal tot Kunsthal

Marc is aan het onderhandelen

Toch een mooi uitzicht

Op de Muur met een warme muts

Dag 2 : Wat een dag

Na een nacht waarin iedereen toch redelijk goed heeft geslapen staat ons een enerverende dag te wachten. Er staat een grote verscheidenheid aan dampende schalen op ons te wachten met groenten, eieren, spek etc. Niet iederen is hiervan gecharmeeerd want het eten van gisteren licht nog een beetje zwaar op de maag. Gelukkig is er voor ons hollanders ook een boterham, yoghurt en fruit.

De bus vertrekt iets later dan 8 uur richting de Great Wall. Terwijl aan beide zijden de nu al enigzinds bekende chinese taferelen aan ons voorbij glijden vertelt onze chinese Host Christy over huizenprijzen, familie, de culturele revolutie en de moderne chinese bruidsschat waarbij het in China de gewoonte is dat de ouders van de bruidegom voor het appartement zorgen en de ouders van de bruid voor de auto.

Precies op de geplande tijd arriveerd de bus op de parkeerplaats. Wij zijn de gelukkigen die als weinigen op de wereld de chinese muur in de sneeuw zullen mogen bewonderen. Het is koud en mistig. Maar gelukkig betekend deze winterse weersomstandigheid niet dat we koud zullen worden want we moeten ons langs een groot aantal nogal standvastige verkopers van souveniers worstelen. De koopmanie begint met de aanschaf van een chinese leger bondmuts door Martijn voor een bedrag van 2 euro. Dit ontluikt iets in de nieuwe managers. Binnen 10 minuten is deze hoed de standaard uitrusting geworden. Zo hebben we de winter toch weer mooi overwonnen.

Met een kabelbaan komen we bij de echte muur aan. Wat een geweldig uitzicht. Dat wij hier nu op deze historische plaats mogen zijn. Dat maakt toch wel indruk. De muur loopt niet echt vlak en dus gaat het met trappen op en neer. De lichte sneeuw maakt hier echter een sportieve bezigheid van en menigeen heeft de muur dan ook als steun nodig om niet onderuit te gaan. De mist beperkt het zicht in de verte maar geeft samen met de sneeuw op korte afstand een poëtische indruk. Hierdoor blijft het bezoek wel beperkt in tijd. En dus gaan we weer door de horde van kraampjes naar beneden. Aangezien we nu alle tijd hebben, hebben we ook alle tijd om te onderhandelen met de locale bevolking. Dat is pure internationaal onderhandelings strategie in de praktijk. Papiertjes met prijzen, oooo en aaa, fysiek contact, weglopen en terug keren, sociale druk, alles wordt uit de kast gehaald met wisselende resultaten. De prijzen lopen van 5-50% van de oorspronkelijke vraagprijs. Alle nieuwe managers komen volgeladen de bus weer in. Hadden we toch samen een container moeten huren.

Tijdens de reis naar de volgende bestemming kunnen we niet uitrusten maar moeten we de bedrijfsbezoeken voorbereiden. Uithoudingsvermogen is duidelijk een vereiste voor een nieuwe manager. Alweer stipt op tijd bereiken we onze volgende bestemming. Dat is 798, een ‘culturale area’ naar nieuw chinees model. Een uit 1950 door de duitse architect Bauhaus ontworpen fabriek is omgetoverd tot een grote verzameling galaries en culturele ondernemingen. Na een warme lunch komen Madelaine en Casey Conneley uit New York ons meer vertellen over de tot standkoming van dit gebied. Dan is het tijd dat iedereen in zijn ‘social assignment’ uiteen gaat. De volgende thema’s komen aan de orde

Gezondheidszorg

Culturele trends

Spiritualiteit

Milieu

Ook dit leidt tot bijzondere ervaringen. Een groep komt zomaar een ziekenhuis binnen en regelt een afspraak met de directeur. De volgende groep komt in de silk factory terecht en wordt nogmaals belaagt door verkopers. Men heeft de moed niet eens om er twee maal doorheen te lopen en een achtergebleven collega te ontzetten. Er is een spontane uitnodiging om de opening van een dans video festival mee te maken. De beperkte tijd zorgt er voor dat deze ‘tot grote schaamte’zeer zichtbaar voortijdig moet worden verlaten. Een volgende groep onthult de restanten van een oude fabriek en komt er achter dat milieuregels in dit land nog niet geheel worden nageleefd.

En daar gaan we weer, nu op naar het eten en Bettine Vriesekoop, de speciale gast van deze avond, samen met J.A. Steringa. Bettine begint met een korte presentatie waarin haar eigen geschiedenis een mooie lijddraad is tot het onsleutelen van de chinese cultuur. Ze vertelt onder andere het volgende:

Als je de chinezen wilt leren kennen dan moet je het boek ‘The art of War’van Sun Tsu lezen. Alle zakenmesen gebruiken het. Achteraf heeft ze hierdoor ook de tafeltennis spelers kunnen begrijpen. Zo benoemd ze een aantal chinese tactieken :

• Chinezen willen altijd de voorsprong. Ze zien zaken doen als een wedstrijd.
• De technische vaardigheden moeten uitstekend zijn. De chinezen hebben zich hier zo op toegelegd dat het creatieve denken is achtergebleven. Daarom kunnen ze zelf ook moeilijk nadenken en tot oplossingen komen. Maar als ze deze achterstand inhalen dan zijn ze onverslaanbaar!
• Onderschat de chinezen niet. ‘In oorlog kun je beter kiezen voor een snelle overwinning dan een lange veldtocht’.
• Een ervaren krijgsheer bepaald ZELF waar en waneer hij de strijd aangaat en laat zich hierbij niet leiden door de tegenstander.

Al met al blijkt Bettine een zeer aangename tafelgast en blijkt Nederland toch weer niet zo groot te zijn. Dit alles vindt plaats in de schitterende locatie de ‘Pure Lotus’ waar het vegetarische eten zowel qua smaak als presentatie tot Kunst wordt verheven.

Geestelijk en lichamelijk voldaan keren wij terug naar ons hotel en bereiden ons voor op de volgende dag.

Marijke en Theo

Hallo thuisfront,

Na exact 1 uur vertraging vertrokken we dan eindelijk. Op Schiphol had iedereen zich keurig rond 15 uur gemeld.
Dwalend door de tax free zagen we elkaar na 6 weken weer terug. Onder het genot van een koffie of frisdrank werd
er weer enthousiast bijgepraat. Nieuwe banen en projecten maar ook zorgen vanwege de kredietcrisis deden de ronde.
Tijdens de vlucht zaten we door het gehele vliegtuig verspreid. De meesten mals tweetal een enkeling alleen. Goed
voor het netwerk. Aangekomen op Beijing Airport werden we opgewacht door Bas Overtoom, onze man in Beijing,
vergezeld door 3 chinese collega’s.

Als eerste op weg naar het hotel voor de check-in en even een korte douche. Opvallend was de rust en westerse
aanblik van Beijing. Ongetwijfeld is het feit dat wij in het zakendistrict verblijven hier debet aan. Onze
eerste chinese lunch, die in Nederland getypeerd zou worden als diner, was een groot succes. Daarna gingen
met de bus op weg naar de Verboden Stad. Indrukwekkend, oud, rood van kleur en in overtreffende trap groot.
Onze chinese gids gaf uitleg over de geschiedenis van alle gebouwen en pleinen. Met name het fenomeen van de
keizer met zijn concubines had de aandacht.

In sneltreinvaart liepen we vervolgens via het Plein van de Hemelse Vrede naar de bus om naar een Kung Fu show
te gaan. Een bijzonder goede tip van een van de Nieuwe Managers. Marijke, ga zo door. Eerlijkheidshalve moeten
we wel opbiechten dat de vermoeidheid toesloeg. We hebben het echter gered! Daarna gingen we naar het beroemdste
Peking Duck restaurant in Beijing. We genoten van 6 voorgerechten, 2 soepen, veel desserts en uiteraard de
Peking Duck. Na een korte busrit stortten we ons om 22.30 uur allemaal in bed. Walter en Liselotte hebben nog
even geklungeld met de PC en de foto’s. Morgen de MUUR!

Iedereen van het thuisfront de groeten alle nieuwe managers van groep 141 en hun begeleiders.
Het gaat ons allen goed.