donderdag 2 april 2009
Donderdag 2 april 2009
Een vroege dag vandaag: de kleine helft van de groep gaat naar de Siemens fabriek en de grotere helft naar een zijdefabriek (jianxing silk factory). We vertrekken om 8 uur!!! We doen er 2 uur over om er te komen, we zien dus veel van de stad onderweg: veel snelwegen, fly overs, 10x de Bijlmermeer aan flats, billboards en heel druk verkeer dat alle kanten opgaat. Om goed tien uur komen we bij de fabriek. We worden ontvangen door Wendy, een belangrijk tussenpersoon tussen westerse handelaren/inkopers en de feitelijke fabrieken die de kleren maken. De ontvangst is hartelijk en redelijk informeel, we hadden vooraf geïnformeerd of we in pak werden verwacht of dat we casual konden komen. Gelukkig casual vandaag! We krijgen een zeer uitgebreide rondleiding te beginnen in een fabriek waar de cocon wordt gekookt en de draad eraf wordt gewikkeld, op spoelen wordt gewikkeld en tot een stof wordt geweven. We zien het verven van de stoffen, en het ontbreken van milieu maatregelen hierbij. Het wassen gebeurde met toevoeging van tonnen ammoniak, dat door een mannetje zonder enige bescherming in de bakken erbij werd gegooid. We zien de naaiateliers en de breimachines, de weefgetouwen zoals ze vroeger in Twente werden gebruikt. Prachtige stoffen worden tot prachtige kleren omgevormd.
De fabriek staat op een uitgestrekt terrein. We zijn verrast door de hoeveelheid werk en handelingen die in dit proces gaat zitten. En veel chinezen dus, vooral vrouwen. We hebben hier geen kinderen gezien. We hebben intussen wel geleerd dat chinezen alleen laten zien wat ze willen dat wij zien.
Het lawaai in de zalen waar de stoffen geweven worden is oorverdovend. Het ziet er wel allemaal netjes en schoon uit. Ook erg professioneel: goed georganiseerd. Iedereen lijkt te weten wat zij moet doen, stapels stof worden gebracht en gehaald, allemaal op maat geknipt.
Wendy wordt over het terrein rondgereden in mooie auto, wij volgen in busjes waarin in het chinees VIP op staat. De werkneemsters lijken niet verrast door ons bezoek, we horen dat er regelmatig delegaties komen kijken.
We ontvangen een heerlijke lunch met lokale gerechten, allemaal weer anders dan we de andere dagen hebben gegeten. Ons valt op dat de hele groep durft te experimenteren met het eten: iedereen probeert alles en ook nog allemaal met stokjes. Vooral bij de noedelsoep is dat iets wat onze gastheren niet meer aan willen zien, ze gaan spontaan met hun stokjes onze soepbakjes vullen met de noedels. Wat leren we van dit bezoek? De managers van deze fabrieken hebben hun bedrijfsvoering, op het oog, prima voor elkaar. De discipline in de processen zien er top uit. Deze fabriek is geen fabriek in een ontwikkelingsland maar in een efficiente en professionele omgeving. Als we nu kleren kopen, kijken we heel anders naar een kledingstuk! We leren ook hoe relatiebeheer werkt. Eén van onze deelnemers van DNM is een grote opdrachtgever van Wendy. Zonder deze relatie was dit bezoek nooit tot stand gekomen en verklaart ook de egards waarmee we ontvangen worden.
De reis terug naar Sjanghai duurt lang, veel files en chaotisch verkeer. Twee en een half uur rijden. In het hotel krijgen we 10 minuten om op te frissen. Dan onze volgende opdracht: ieder moet in een 2 minuten pitch in het engels vertellen wat dit bezoek heeft betekend voor onze leadership skills. Caroline en Jaap zijn streng: dit is een serieuze opdracht die bij onze rol als leider/manager op een internationaal niveau hoort. Dit moet je kunnen! We kunnen het ook: ondanks de vermoeidheid neemt ieder dit serieus. We horen de volgende aspecten: China moet niet onderschat worden, de aandacht voor het belang van gezichtsverlies dat te allen tijde voorkomen moet worden (give face to somebody), het geven van complimenten en het beter voordoen dan je bent, je altijd realiseren dat de ander alleen laat zien wat hij/zij wil dat je ziet, je plaats weten in de groep en daarnaar handelen (Confucius). We hebben hiermee geoefend bij de bedrijfsbezoeken. Dat ging de ene keer goed en de andere keer minder goed. Onze chinese begeleider gaf tussentijds regelmatig feed back: ‘give face’, en dan was het dus tijd om weer een compliment te geven, liefst waar andere chinezen bij zijn.
Het diner was interessant omdat er veel ‘gasten aan tafel’ waren. De Baak of wij zelf, zorgen er telkens voor dat de contacten van de bedrijfsbezoeken en andere interessante personen worden uitgenodigd voor het diner.
Na het diner ging een deel van de groep die nog 3 moleculen energie had, naar een exclusieve club. Om daar aan een tafel te mogen zitten, moet je minimaal 1000 euro uitgeven. We zijn aan de bar gaan staan, want op dat niveau zitten wij als ‘belangrijke’ managers nog lang niet. Na één drankje houden we het voor gezien. Het is weer mooi geweest. Naar bed dus!
Anneke en Marcel
Een vroege dag vandaag: de kleine helft van de groep gaat naar de Siemens fabriek en de grotere helft naar een zijdefabriek (jianxing silk factory). We vertrekken om 8 uur!!! We doen er 2 uur over om er te komen, we zien dus veel van de stad onderweg: veel snelwegen, fly overs, 10x de Bijlmermeer aan flats, billboards en heel druk verkeer dat alle kanten opgaat. Om goed tien uur komen we bij de fabriek. We worden ontvangen door Wendy, een belangrijk tussenpersoon tussen westerse handelaren/inkopers en de feitelijke fabrieken die de kleren maken. De ontvangst is hartelijk en redelijk informeel, we hadden vooraf geïnformeerd of we in pak werden verwacht of dat we casual konden komen. Gelukkig casual vandaag! We krijgen een zeer uitgebreide rondleiding te beginnen in een fabriek waar de cocon wordt gekookt en de draad eraf wordt gewikkeld, op spoelen wordt gewikkeld en tot een stof wordt geweven. We zien het verven van de stoffen, en het ontbreken van milieu maatregelen hierbij. Het wassen gebeurde met toevoeging van tonnen ammoniak, dat door een mannetje zonder enige bescherming in de bakken erbij werd gegooid. We zien de naaiateliers en de breimachines, de weefgetouwen zoals ze vroeger in Twente werden gebruikt. Prachtige stoffen worden tot prachtige kleren omgevormd.
De fabriek staat op een uitgestrekt terrein. We zijn verrast door de hoeveelheid werk en handelingen die in dit proces gaat zitten. En veel chinezen dus, vooral vrouwen. We hebben hier geen kinderen gezien. We hebben intussen wel geleerd dat chinezen alleen laten zien wat ze willen dat wij zien.
Het lawaai in de zalen waar de stoffen geweven worden is oorverdovend. Het ziet er wel allemaal netjes en schoon uit. Ook erg professioneel: goed georganiseerd. Iedereen lijkt te weten wat zij moet doen, stapels stof worden gebracht en gehaald, allemaal op maat geknipt.
Wendy wordt over het terrein rondgereden in mooie auto, wij volgen in busjes waarin in het chinees VIP op staat. De werkneemsters lijken niet verrast door ons bezoek, we horen dat er regelmatig delegaties komen kijken.
We ontvangen een heerlijke lunch met lokale gerechten, allemaal weer anders dan we de andere dagen hebben gegeten. Ons valt op dat de hele groep durft te experimenteren met het eten: iedereen probeert alles en ook nog allemaal met stokjes. Vooral bij de noedelsoep is dat iets wat onze gastheren niet meer aan willen zien, ze gaan spontaan met hun stokjes onze soepbakjes vullen met de noedels. Wat leren we van dit bezoek? De managers van deze fabrieken hebben hun bedrijfsvoering, op het oog, prima voor elkaar. De discipline in de processen zien er top uit. Deze fabriek is geen fabriek in een ontwikkelingsland maar in een efficiente en professionele omgeving. Als we nu kleren kopen, kijken we heel anders naar een kledingstuk! We leren ook hoe relatiebeheer werkt. Eén van onze deelnemers van DNM is een grote opdrachtgever van Wendy. Zonder deze relatie was dit bezoek nooit tot stand gekomen en verklaart ook de egards waarmee we ontvangen worden.
De reis terug naar Sjanghai duurt lang, veel files en chaotisch verkeer. Twee en een half uur rijden. In het hotel krijgen we 10 minuten om op te frissen. Dan onze volgende opdracht: ieder moet in een 2 minuten pitch in het engels vertellen wat dit bezoek heeft betekend voor onze leadership skills. Caroline en Jaap zijn streng: dit is een serieuze opdracht die bij onze rol als leider/manager op een internationaal niveau hoort. Dit moet je kunnen! We kunnen het ook: ondanks de vermoeidheid neemt ieder dit serieus. We horen de volgende aspecten: China moet niet onderschat worden, de aandacht voor het belang van gezichtsverlies dat te allen tijde voorkomen moet worden (give face to somebody), het geven van complimenten en het beter voordoen dan je bent, je altijd realiseren dat de ander alleen laat zien wat hij/zij wil dat je ziet, je plaats weten in de groep en daarnaar handelen (Confucius). We hebben hiermee geoefend bij de bedrijfsbezoeken. Dat ging de ene keer goed en de andere keer minder goed. Onze chinese begeleider gaf tussentijds regelmatig feed back: ‘give face’, en dan was het dus tijd om weer een compliment te geven, liefst waar andere chinezen bij zijn.
Het diner was interessant omdat er veel ‘gasten aan tafel’ waren. De Baak of wij zelf, zorgen er telkens voor dat de contacten van de bedrijfsbezoeken en andere interessante personen worden uitgenodigd voor het diner.
Na het diner ging een deel van de groep die nog 3 moleculen energie had, naar een exclusieve club. Om daar aan een tafel te mogen zitten, moet je minimaal 1000 euro uitgeven. We zijn aan de bar gaan staan, want op dat niveau zitten wij als ‘belangrijke’ managers nog lang niet. Na één drankje houden we het voor gezien. Het is weer mooi geweest. Naar bed dus!
Anneke en Marcel
woensdag 1 april 2009
Dag 5: woensdag 1 april 2009 Shanghai
Na een korte nacht was het weer zover, ontbijten met de groep en voorbereiden op de gesprekken van de dag. In elk gesprek is er een gespreksleider wat in China erg belangrijk is.
Het eerste bezoek van de groep van Bert is aan ABB en daar wordt de groep ontvangen door de senior marketing manager en krijgen uitleg hoe ABB werkt internationaal .China is voor 10% verantwoordelijk voor de wereldomzet. Voorstelbaar dat China heel belangrijk is en zeker omdat het land economisch zo’n 10% per jaar groeit. Het gesprek verloop wat stroef doordat de voorbereiding bij ABB niet geheel verzorgd is en voor ons niet de formele Chineese manier van presenteren weergeeft. Helaas heeft het niet de impact die we gehoopt hadden maar toch een goede ervaring voor ons hoe de zaken ook kunnen lopen.
De groep van Anita komt een kwartier te laat op de afspraak in het United Family Hospital . De missie van deze organisatie is ‘’ The United Family Hospitals en Clinics is a pioneering, international standard healthcare organisation in China, whose sole mission is to provide comprehensive,integrated healthcare services in a unique and caring patient and familiy service-oriented environment. De gastvrouw daarintegen was “not amused’’ en dat was duidelijk merkbaar. Ondanks dat onze chinese begeleider had gebeld dat er vertraging was als gevolg van een
“ traffic jam” wat in Shanghai onderdeel uitmaakt van de dagelijkse gang van zaken. Het ziekenhuis is een oase van rust en reinheid met veel aandacht voor een gastvrije en verzorgde ontvangst en begeleiding van de gasten. De artsen presenteren zich in de hal middels een grootbord met visitekaartjes en foto’s. Om een beeld te krijgen: het is een verzameling commerciele poliklinieken met artsen in loondienst en een klein beddenhuis dat op commerciele wijze gerund wordt. Nadat Marcel openlijk zijn verontschuldigingen heeft aan geboden, ontdooit onze gastvrouw. De directeur: een Amerikaan ontvangt ons zeer open en vriendelijk. Hij geeft ons inzicht in het functioneren van de gezondheidszorg. Zijn ziekenhuis focust zich voor 80 % op buitenlanders en voor 20 % op rijke Chinezen .In dit gesprek voeren de thema’s, leiderschap en ondernemerschap de boventoon. Een bezoek met inhoud en er worden mogelijkheden gezien voor een gelijksoortig model in Nederland.
De lunch wordt genoten op een locatie van hoog niveau.
De groep van Bert constateert dat: hoe groot de groep ook is de leider heeft de aandacht en wordt niet boos als je niet voorgesteld wordt want dat zijn de spelregels. De echt belangrijke mensen worden volgens de etiketten aangesproken, zittend met zicht op de deur en links naast de belangrijkste persoon de eerst volgende in hierarchie. De aantrekkingskracht blijft ondanks de zeer formele sfeer. Het is voor ons echt ongebruikelijk om zo een eerste kennismaking in te gaan.Dit alles werd weer eens extra duidelijk tijdens het bedrijfsbezoek aan Industrial Tobacco Printing Factory . De Nieuwe Managers doen het goed.Er wordt “zelfs” gelachen en worden echt geaccepteerd. Er volgt een dialoog over de zaken die men produceert en men staat open voor al onze vragen.Het voornaamste merk dat zij als verpakkingmateriaal maken is van Loreal en daarvoor zijn ze naar België afgereisd omdat daar het hoofd kantoor gevestigd is. Gevolgd door een rondleiding met de general manager die vol trots gedreven verteld over zijn fabriek. Het is een staatsbedrijf met 1700 medewerkers en 130 miljoen omzet. De groei per jaar is gemiddeld 10 % dus in 5 jaar verdubbeld. De nieuwe managers zijn erg tevreden (zie foto).
De groep van Anita gaat naar de Shanghai Yangpu en Technology Venture Center
Een bezoek waar de nieuwe manager wordt ontvangen door een formele delegatie. Het bedrijf faciliteert startende technische organisaties. HRM ondersteuning tot financiele expertise wordt jonge bedrijven geboden. Er volgen een 4-tal presentaties van bedrijven van een producent van waterzuiveringsmachines tot ICT bedrijven . Duidelijk is dat de ICT wereld booming is. Na de presentaties volgen er rondleidingen in 2 bedrijven. Wat opvalt in het zakendoen is dat:
-men bijzonder trots is op het bedrijf waar men werkt
-er veel aandacht is voor rituelen: als uitwisselen van vistekaartjes.
-te laat komen is het privelege van de hoogste gast
-onderling praten tijdens overleggen is no problem even als heen en weer lopen, snurken of zelfs slapen: it’s part of the deal
-hoe snel zij zich aanpassen is merkbaar aan het feit dat iedere Chinees die zaken doet met het Westen een Chinese en een Westerse naam gebruikt
En wat niet opvalt is nog belangrijker in het zakendoen in China.
Het eten was super :een prachtig, hip en trendy restaurant met vele genodigden aan tafel en uitzicht op the Bund: het kloppend hart van het koloniale Shanghai en met uitkijk op de rivier de Huangpu Vast het mooiste plekje van Shanghai maar dat hebben we al vaker gedacht. Tevreden over vandaag, benieuwd naar morgen sluiten wij de dag af.
Bert Kars en Anita van Dijk
Na een korte nacht was het weer zover, ontbijten met de groep en voorbereiden op de gesprekken van de dag. In elk gesprek is er een gespreksleider wat in China erg belangrijk is.
Het eerste bezoek van de groep van Bert is aan ABB en daar wordt de groep ontvangen door de senior marketing manager en krijgen uitleg hoe ABB werkt internationaal .China is voor 10% verantwoordelijk voor de wereldomzet. Voorstelbaar dat China heel belangrijk is en zeker omdat het land economisch zo’n 10% per jaar groeit. Het gesprek verloop wat stroef doordat de voorbereiding bij ABB niet geheel verzorgd is en voor ons niet de formele Chineese manier van presenteren weergeeft. Helaas heeft het niet de impact die we gehoopt hadden maar toch een goede ervaring voor ons hoe de zaken ook kunnen lopen.
De groep van Anita komt een kwartier te laat op de afspraak in het United Family Hospital . De missie van deze organisatie is ‘’ The United Family Hospitals en Clinics is a pioneering, international standard healthcare organisation in China, whose sole mission is to provide comprehensive,integrated healthcare services in a unique and caring patient and familiy service-oriented environment. De gastvrouw daarintegen was “not amused’’ en dat was duidelijk merkbaar. Ondanks dat onze chinese begeleider had gebeld dat er vertraging was als gevolg van een
“ traffic jam” wat in Shanghai onderdeel uitmaakt van de dagelijkse gang van zaken. Het ziekenhuis is een oase van rust en reinheid met veel aandacht voor een gastvrije en verzorgde ontvangst en begeleiding van de gasten. De artsen presenteren zich in de hal middels een grootbord met visitekaartjes en foto’s. Om een beeld te krijgen: het is een verzameling commerciele poliklinieken met artsen in loondienst en een klein beddenhuis dat op commerciele wijze gerund wordt. Nadat Marcel openlijk zijn verontschuldigingen heeft aan geboden, ontdooit onze gastvrouw. De directeur: een Amerikaan ontvangt ons zeer open en vriendelijk. Hij geeft ons inzicht in het functioneren van de gezondheidszorg. Zijn ziekenhuis focust zich voor 80 % op buitenlanders en voor 20 % op rijke Chinezen .In dit gesprek voeren de thema’s, leiderschap en ondernemerschap de boventoon. Een bezoek met inhoud en er worden mogelijkheden gezien voor een gelijksoortig model in Nederland.
De lunch wordt genoten op een locatie van hoog niveau.
De groep van Bert constateert dat: hoe groot de groep ook is de leider heeft de aandacht en wordt niet boos als je niet voorgesteld wordt want dat zijn de spelregels. De echt belangrijke mensen worden volgens de etiketten aangesproken, zittend met zicht op de deur en links naast de belangrijkste persoon de eerst volgende in hierarchie. De aantrekkingskracht blijft ondanks de zeer formele sfeer. Het is voor ons echt ongebruikelijk om zo een eerste kennismaking in te gaan.Dit alles werd weer eens extra duidelijk tijdens het bedrijfsbezoek aan Industrial Tobacco Printing Factory . De Nieuwe Managers doen het goed.Er wordt “zelfs” gelachen en worden echt geaccepteerd. Er volgt een dialoog over de zaken die men produceert en men staat open voor al onze vragen.Het voornaamste merk dat zij als verpakkingmateriaal maken is van Loreal en daarvoor zijn ze naar België afgereisd omdat daar het hoofd kantoor gevestigd is. Gevolgd door een rondleiding met de general manager die vol trots gedreven verteld over zijn fabriek. Het is een staatsbedrijf met 1700 medewerkers en 130 miljoen omzet. De groei per jaar is gemiddeld 10 % dus in 5 jaar verdubbeld. De nieuwe managers zijn erg tevreden (zie foto).
De groep van Anita gaat naar de Shanghai Yangpu en Technology Venture Center
Een bezoek waar de nieuwe manager wordt ontvangen door een formele delegatie. Het bedrijf faciliteert startende technische organisaties. HRM ondersteuning tot financiele expertise wordt jonge bedrijven geboden. Er volgen een 4-tal presentaties van bedrijven van een producent van waterzuiveringsmachines tot ICT bedrijven . Duidelijk is dat de ICT wereld booming is. Na de presentaties volgen er rondleidingen in 2 bedrijven. Wat opvalt in het zakendoen is dat:
-men bijzonder trots is op het bedrijf waar men werkt
-er veel aandacht is voor rituelen: als uitwisselen van vistekaartjes.
-te laat komen is het privelege van de hoogste gast
-onderling praten tijdens overleggen is no problem even als heen en weer lopen, snurken of zelfs slapen: it’s part of the deal
-hoe snel zij zich aanpassen is merkbaar aan het feit dat iedere Chinees die zaken doet met het Westen een Chinese en een Westerse naam gebruikt
En wat niet opvalt is nog belangrijker in het zakendoen in China.
Het eten was super :een prachtig, hip en trendy restaurant met vele genodigden aan tafel en uitzicht op the Bund: het kloppend hart van het koloniale Shanghai en met uitkijk op de rivier de Huangpu Vast het mooiste plekje van Shanghai maar dat hebben we al vaker gedacht. Tevreden over vandaag, benieuwd naar morgen sluiten wij de dag af.
Bert Kars en Anita van Dijk
Dag 4 : 31 maart 2009
Martijn en Henry
Goodbye Beijing
Alweer de vierde dag van de cross cultural module to Beijing and Shanghaj China.
Een dag die in het teken staat van de social assignment, de techniek, de wetenschap en het reizen.
De vroege start was in de vorm van een gezamenlijk ontbijt waarbij wij, ieder voor onszelf, reflecteerden op de afgelopen dagen. Verbazing, verwondering, verrukking, verheerlijking en verafschuwing passeerden de revue.
De grote culturele schok blijft uit, maar iedereen vraagt zich af wat er achter de spreekwoordelijke muren van de chinezen zit.
Hierna ging de groep uiteen op zoek naar het echte China.
In de zogenaamde social assignments onderzoeken wij zaken als religie, gezondheidzorg, leiderschap, lokale gebruiken en nieuwe trends. Zo werden o.a. bezoeken gebracht aan een uroloog, de hutongs van Beijing, de lokale kapper (die eigenlijk iets meer was dan een kapper), Tempels en een school voor overheidsmanagers.
Ook de lunch werd op verschillende wijze genuttigd, van lokale eettentjes naar een chique uitgebreide warme maaltijd, waarbij volgens goed chinees gebruik de gastheer probeerde met Chinese wijn de gasten onder de draaitafel te drinken. De lokale etablissementen deden hun naam eer aan omdat hygiëne soms ver te zoeken was.
S’middags werd een bezoek bezoek gebracht aan een immens groot science park. Hier wonen 4 miljoen mensen en het park is verdeeld over Beijing. Met meer dan 22 duizend bedrijven die voornamelijk zijn opgezet met Chinese staatsteun heeft het een bedrijvigheid die zijn weerga niet kent. De Chinezen hebben natuurlijk geen last van de financiële crisis, maar het aantal lege gebouwen was wel opvallend.
Eerst een zeer formeel gesprek met een van de adjunct directeuren van het park. Deze hoog geplaatste persoon gaf ons een inkijk in de wijze waarop de staat als investeerder zaken doet. Stel je ligt 1 miljoen in, dan legt de staat 30% bij en je krijgt 10% direct terug als garantie. Vervolgens krijg je volledig zeggenschap over alle aandelen en de staat vraagt bij winst slechts de helft van het rendement. Bij beursgang kun je je aandelen volledig terugkopen tegen de oorspronkelijke prijs. Het lijkt wel Luilekkerland.
Vervolgens is een gezamenlijk laboratorium bekeken met weinig ramen om de bedrijfsgeheimen van de incubators goed te bewaren. Het software development gebied was met een goed doordacht ontwerp en gedegen Parkmanagement opgezet.
Mooie moderne architectuur, mooie moderne opzet, bewuste laagbouw en gebruik van duurzame energie zijn het de grote jongens die hier hun software aan het ontwikkelen zijn. Ook natuurlijk weer zonder last te hebben van de financiële crisis.
In een verlaten “van de Valk”Hotel is een snel diner (langzamerhand voor ons gebruikelijk aan grote ronde tafels die helemaal vol gestouwd worden met eten) genuttigd om vervolgens in te checken op vlucht CA 1862 naar Shanghai. De luchthaven is mega groot en had 58 gates, waarvan achteraf bleek dat de helft in de middle of nowere lag en gewoon met trapjes ging (typisch Chinees om zich groter voor te doen). 1,5 uur later werd de bodem van Shanghai aangedaan en een uurtje later waren wij in de lounge van het hotel nog een drankje aan het nuttigen, benieuwd wat de dag van morgen ons zou brengen.
Martijn en Henry
Goodbye Beijing
Alweer de vierde dag van de cross cultural module to Beijing and Shanghaj China.
Een dag die in het teken staat van de social assignment, de techniek, de wetenschap en het reizen.
De vroege start was in de vorm van een gezamenlijk ontbijt waarbij wij, ieder voor onszelf, reflecteerden op de afgelopen dagen. Verbazing, verwondering, verrukking, verheerlijking en verafschuwing passeerden de revue.
De grote culturele schok blijft uit, maar iedereen vraagt zich af wat er achter de spreekwoordelijke muren van de chinezen zit.
Hierna ging de groep uiteen op zoek naar het echte China.
In de zogenaamde social assignments onderzoeken wij zaken als religie, gezondheidzorg, leiderschap, lokale gebruiken en nieuwe trends. Zo werden o.a. bezoeken gebracht aan een uroloog, de hutongs van Beijing, de lokale kapper (die eigenlijk iets meer was dan een kapper), Tempels en een school voor overheidsmanagers.
Ook de lunch werd op verschillende wijze genuttigd, van lokale eettentjes naar een chique uitgebreide warme maaltijd, waarbij volgens goed chinees gebruik de gastheer probeerde met Chinese wijn de gasten onder de draaitafel te drinken. De lokale etablissementen deden hun naam eer aan omdat hygiëne soms ver te zoeken was.
S’middags werd een bezoek bezoek gebracht aan een immens groot science park. Hier wonen 4 miljoen mensen en het park is verdeeld over Beijing. Met meer dan 22 duizend bedrijven die voornamelijk zijn opgezet met Chinese staatsteun heeft het een bedrijvigheid die zijn weerga niet kent. De Chinezen hebben natuurlijk geen last van de financiële crisis, maar het aantal lege gebouwen was wel opvallend.
Eerst een zeer formeel gesprek met een van de adjunct directeuren van het park. Deze hoog geplaatste persoon gaf ons een inkijk in de wijze waarop de staat als investeerder zaken doet. Stel je ligt 1 miljoen in, dan legt de staat 30% bij en je krijgt 10% direct terug als garantie. Vervolgens krijg je volledig zeggenschap over alle aandelen en de staat vraagt bij winst slechts de helft van het rendement. Bij beursgang kun je je aandelen volledig terugkopen tegen de oorspronkelijke prijs. Het lijkt wel Luilekkerland.
Vervolgens is een gezamenlijk laboratorium bekeken met weinig ramen om de bedrijfsgeheimen van de incubators goed te bewaren. Het software development gebied was met een goed doordacht ontwerp en gedegen Parkmanagement opgezet.
Mooie moderne architectuur, mooie moderne opzet, bewuste laagbouw en gebruik van duurzame energie zijn het de grote jongens die hier hun software aan het ontwikkelen zijn. Ook natuurlijk weer zonder last te hebben van de financiële crisis.
In een verlaten “van de Valk”Hotel is een snel diner (langzamerhand voor ons gebruikelijk aan grote ronde tafels die helemaal vol gestouwd worden met eten) genuttigd om vervolgens in te checken op vlucht CA 1862 naar Shanghai. De luchthaven is mega groot en had 58 gates, waarvan achteraf bleek dat de helft in de middle of nowere lag en gewoon met trapjes ging (typisch Chinees om zich groter voor te doen). 1,5 uur later werd de bodem van Shanghai aangedaan en een uurtje later waren wij in de lounge van het hotel nog een drankje aan het nuttigen, benieuwd wat de dag van morgen ons zou brengen.
dinsdag 31 maart 2009
Hallo thuisfront
We voelen ons al hele chinaologen. Vandaag dag drie vanuit Beijing. We hebben een hoop gedaan vandaag. We zijn na het ontbijt opgesplitst naar diverse bedrijven. Atos Origin, gecombineerd met een bezoek aan het Birdsnest, Elanders Printing Factory, en de Chinese Rekenkamer.
Chinese rekenkamer:
Anneke had een vrouwelijke tegenhanger bij de Chinese rekenkamer. Het bleek al snel dat zij 3000 jaar ervaring hadden met auditen en dat uit hun ervaringen bleek dat onze zee bij Scheveningen zwart was met schuim erop. Hoe wij dat als relatieve nieuwkomers op audit gebied gingen oplossen ? Kopieen van het jaarverslag 2007 zijn in ruime voorraad beschikbaar bij Anneke
Atos Origin:
Bij het bezoek aan Atos werden we welkom geheten door Stella en Vladan. De reden dat we Atos met een bezoek vereerden had te maken met de rol die ze hadden tijdens de Olympische spelen: Design, deliver and manage the games IT systems. Vladan bleek de overall security oficer te zijn en gaf daar ook tijdens de presentatie een aantal voorbeelden m.b.t. cultuur verschillen en incidenten waar Atos tegen aan gelopen was gedurende de spelen. Daarna volgde een bezoek aan het Birdsnest. Zeer indrukwekkend om in het midden te staan en het enorme stadion in je op te nemen. Met maar liefst 100.000 zit plaatsen.
Elanders:
De derde groep vertrok richting Elanders om zich te orienteren op de mogelijkheid om drukwerk vanuit China te distribueren naar Nederland. De Zweedse eigenaar had niet alleen de eigen normen en waarden geintroduceerd maar regelde ook bijvoorbeeld onderwijs en ziektekosten voor zijn mensen. Misschien een idee voor Marc?
Na afscheid genomen te hebben kwamen de managers elkaar weer tegen bij het Creative Industry Innovation Centre in Beijing. Daar kregen we de mogelijkheid om te netwerken en twee presentaties bij te wonen over trendsetting en innovatie. Onderwerpen waren: Hip, cool en geeke’s en China blijkt innovatiever te zijn dan wij denken. Dit was ook meteen het traditionele dipmomentje van de dag voor de hele groep, hebben we al snurkend onze face verloren ? Tevens kregen we de mogelijkheid om met de presentatoren in discussie te gaan, daarna wederom netwerken.
Rond de klok van 18.00 uur vertrokken we richting de Nederlandse Ambassade. Hier waren diverse mensen uitgenodigd om met ons in gesprek te komen over China and the new economy.
Voldaan reden we weg richting het ontspannendste moment van de dag: Massage Liangzi. Aldaar ontvingen we een voetmassage. De masseuges waren met name onder de indruk van de mogelijkheden van de voeten van Walter, en hij had ook een mooie neus! Marc heet Marcer, verder Jollit, Maltijn, Malcel en Caloline. Ook werd gespeeld met bolletjes van vuur aan de voeten van de vuurvaste voeten van Anneke en Marc met zeer heilzame werking. Dat bleek intensiever te zijn dan we dachten. Na afloop op weg naar The place to be voor een paar biertjes.
Nu gaan we slapen, morgenavond vertrekken we naar Shanghai.
Gert en Jorrit
We voelen ons al hele chinaologen. Vandaag dag drie vanuit Beijing. We hebben een hoop gedaan vandaag. We zijn na het ontbijt opgesplitst naar diverse bedrijven. Atos Origin, gecombineerd met een bezoek aan het Birdsnest, Elanders Printing Factory, en de Chinese Rekenkamer.
Chinese rekenkamer:
Anneke had een vrouwelijke tegenhanger bij de Chinese rekenkamer. Het bleek al snel dat zij 3000 jaar ervaring hadden met auditen en dat uit hun ervaringen bleek dat onze zee bij Scheveningen zwart was met schuim erop. Hoe wij dat als relatieve nieuwkomers op audit gebied gingen oplossen ? Kopieen van het jaarverslag 2007 zijn in ruime voorraad beschikbaar bij Anneke
Atos Origin:
Bij het bezoek aan Atos werden we welkom geheten door Stella en Vladan. De reden dat we Atos met een bezoek vereerden had te maken met de rol die ze hadden tijdens de Olympische spelen: Design, deliver and manage the games IT systems. Vladan bleek de overall security oficer te zijn en gaf daar ook tijdens de presentatie een aantal voorbeelden m.b.t. cultuur verschillen en incidenten waar Atos tegen aan gelopen was gedurende de spelen. Daarna volgde een bezoek aan het Birdsnest. Zeer indrukwekkend om in het midden te staan en het enorme stadion in je op te nemen. Met maar liefst 100.000 zit plaatsen.
Elanders:
De derde groep vertrok richting Elanders om zich te orienteren op de mogelijkheid om drukwerk vanuit China te distribueren naar Nederland. De Zweedse eigenaar had niet alleen de eigen normen en waarden geintroduceerd maar regelde ook bijvoorbeeld onderwijs en ziektekosten voor zijn mensen. Misschien een idee voor Marc?
Na afscheid genomen te hebben kwamen de managers elkaar weer tegen bij het Creative Industry Innovation Centre in Beijing. Daar kregen we de mogelijkheid om te netwerken en twee presentaties bij te wonen over trendsetting en innovatie. Onderwerpen waren: Hip, cool en geeke’s en China blijkt innovatiever te zijn dan wij denken. Dit was ook meteen het traditionele dipmomentje van de dag voor de hele groep, hebben we al snurkend onze face verloren ? Tevens kregen we de mogelijkheid om met de presentatoren in discussie te gaan, daarna wederom netwerken.
Rond de klok van 18.00 uur vertrokken we richting de Nederlandse Ambassade. Hier waren diverse mensen uitgenodigd om met ons in gesprek te komen over China and the new economy.
Voldaan reden we weg richting het ontspannendste moment van de dag: Massage Liangzi. Aldaar ontvingen we een voetmassage. De masseuges waren met name onder de indruk van de mogelijkheden van de voeten van Walter, en hij had ook een mooie neus! Marc heet Marcer, verder Jollit, Maltijn, Malcel en Caloline. Ook werd gespeeld met bolletjes van vuur aan de voeten van de vuurvaste voeten van Anneke en Marc met zeer heilzame werking. Dat bleek intensiever te zijn dan we dachten. Na afloop op weg naar The place to be voor een paar biertjes.
Nu gaan we slapen, morgenavond vertrekken we naar Shanghai.
Gert en Jorrit
zondag 29 maart 2009
Dag 2 : Wat een dag
Na een nacht waarin iedereen toch redelijk goed heeft geslapen staat ons een enerverende dag te wachten. Er staat een grote verscheidenheid aan dampende schalen op ons te wachten met groenten, eieren, spek etc. Niet iederen is hiervan gecharmeeerd want het eten van gisteren licht nog een beetje zwaar op de maag. Gelukkig is er voor ons hollanders ook een boterham, yoghurt en fruit.
De bus vertrekt iets later dan 8 uur richting de Great Wall. Terwijl aan beide zijden de nu al enigzinds bekende chinese taferelen aan ons voorbij glijden vertelt onze chinese Host Christy over huizenprijzen, familie, de culturele revolutie en de moderne chinese bruidsschat waarbij het in China de gewoonte is dat de ouders van de bruidegom voor het appartement zorgen en de ouders van de bruid voor de auto.
Precies op de geplande tijd arriveerd de bus op de parkeerplaats. Wij zijn de gelukkigen die als weinigen op de wereld de chinese muur in de sneeuw zullen mogen bewonderen. Het is koud en mistig. Maar gelukkig betekend deze winterse weersomstandigheid niet dat we koud zullen worden want we moeten ons langs een groot aantal nogal standvastige verkopers van souveniers worstelen. De koopmanie begint met de aanschaf van een chinese leger bondmuts door Martijn voor een bedrag van 2 euro. Dit ontluikt iets in de nieuwe managers. Binnen 10 minuten is deze hoed de standaard uitrusting geworden. Zo hebben we de winter toch weer mooi overwonnen.
Met een kabelbaan komen we bij de echte muur aan. Wat een geweldig uitzicht. Dat wij hier nu op deze historische plaats mogen zijn. Dat maakt toch wel indruk. De muur loopt niet echt vlak en dus gaat het met trappen op en neer. De lichte sneeuw maakt hier echter een sportieve bezigheid van en menigeen heeft de muur dan ook als steun nodig om niet onderuit te gaan. De mist beperkt het zicht in de verte maar geeft samen met de sneeuw op korte afstand een poëtische indruk. Hierdoor blijft het bezoek wel beperkt in tijd. En dus gaan we weer door de horde van kraampjes naar beneden. Aangezien we nu alle tijd hebben, hebben we ook alle tijd om te onderhandelen met de locale bevolking. Dat is pure internationaal onderhandelings strategie in de praktijk. Papiertjes met prijzen, oooo en aaa, fysiek contact, weglopen en terug keren, sociale druk, alles wordt uit de kast gehaald met wisselende resultaten. De prijzen lopen van 5-50% van de oorspronkelijke vraagprijs. Alle nieuwe managers komen volgeladen de bus weer in. Hadden we toch samen een container moeten huren.
Tijdens de reis naar de volgende bestemming kunnen we niet uitrusten maar moeten we de bedrijfsbezoeken voorbereiden. Uithoudingsvermogen is duidelijk een vereiste voor een nieuwe manager. Alweer stipt op tijd bereiken we onze volgende bestemming. Dat is 798, een ‘culturale area’ naar nieuw chinees model. Een uit 1950 door de duitse architect Bauhaus ontworpen fabriek is omgetoverd tot een grote verzameling galaries en culturele ondernemingen. Na een warme lunch komen Madelaine en Casey Conneley uit New York ons meer vertellen over de tot standkoming van dit gebied. Dan is het tijd dat iedereen in zijn ‘social assignment’ uiteen gaat. De volgende thema’s komen aan de orde
Gezondheidszorg
Culturele trends
Spiritualiteit
Milieu
Ook dit leidt tot bijzondere ervaringen. Een groep komt zomaar een ziekenhuis binnen en regelt een afspraak met de directeur. De volgende groep komt in de silk factory terecht en wordt nogmaals belaagt door verkopers. Men heeft de moed niet eens om er twee maal doorheen te lopen en een achtergebleven collega te ontzetten. Er is een spontane uitnodiging om de opening van een dans video festival mee te maken. De beperkte tijd zorgt er voor dat deze ‘tot grote schaamte’zeer zichtbaar voortijdig moet worden verlaten. Een volgende groep onthult de restanten van een oude fabriek en komt er achter dat milieuregels in dit land nog niet geheel worden nageleefd.
En daar gaan we weer, nu op naar het eten en Bettine Vriesekoop, de speciale gast van deze avond, samen met J.A. Steringa. Bettine begint met een korte presentatie waarin haar eigen geschiedenis een mooie lijddraad is tot het onsleutelen van de chinese cultuur. Ze vertelt onder andere het volgende:
Als je de chinezen wilt leren kennen dan moet je het boek ‘The art of War’van Sun Tsu lezen. Alle zakenmesen gebruiken het. Achteraf heeft ze hierdoor ook de tafeltennis spelers kunnen begrijpen. Zo benoemd ze een aantal chinese tactieken :
- Chinezen willen altijd de voorsprong. Ze zien zaken doen als een wedstrijd.
- De technische vaardigheden moeten uitstekend zijn. De chinezen hebben zich hier zo op toegelegd dat het creatieve denken is achtergebleven. Daarom kunnen ze zelf ook moeilijk nadenken en tot oplossingen komen. Maar als ze deze achterstand inhalen dan zijn ze onverslaanbaar!
- Onderschat de chinezen niet. ‘In oorlog kun je beter kiezen voor een snelle overwinning dan een lange veldtocht’.
- Een ervaren krijgsheer bepaald ZELF waar en waneer hij de strijd aangaat en laat zich hierbij niet leiden door de tegenstander.
Al met al blijkt Bettine een zeer aangename tafelgast en blijkt Nederland toch weer niet zo groot te zijn. Dit alles vindt plaats in de schitterende locatie de ‘Pure Lotus’ waar het vegetarische eten zowel qua smaak als presentatie tot Kunst wordt verheven.
Geestelijk en lichamelijk voldaan keren wij terug naar ons hotel en bereiden ons voor op de volgende dag.
Marijke en Theo
Hallo thuisfront,
Na exact 1 uur vertraging vertrokken we dan eindelijk. Op Schiphol had iedereen zich keurig rond 15 uur gemeld.
Dwalend door de tax free zagen we elkaar na 6 weken weer terug. Onder het genot van een koffie of frisdrank werd
er weer enthousiast bijgepraat. Nieuwe banen en projecten maar ook zorgen vanwege de kredietcrisis deden de ronde.
Tijdens de vlucht zaten we door het gehele vliegtuig verspreid. De meesten mals tweetal een enkeling alleen. Goed
voor het netwerk. Aangekomen op Beijing Airport werden we opgewacht door Bas Overtoom, onze man in Beijing,
vergezeld door 3 chinese collega’s.
Als eerste op weg naar het hotel voor de check-in en even een korte douche. Opvallend was de rust en westerse
aanblik van Beijing. Ongetwijfeld is het feit dat wij in het zakendistrict verblijven hier debet aan. Onze
eerste chinese lunch, die in Nederland getypeerd zou worden als diner, was een groot succes. Daarna gingen
met de bus op weg naar de Verboden Stad. Indrukwekkend, oud, rood van kleur en in overtreffende trap groot.
Onze chinese gids gaf uitleg over de geschiedenis van alle gebouwen en pleinen. Met name het fenomeen van de
keizer met zijn concubines had de aandacht.
In sneltreinvaart liepen we vervolgens via het Plein van de Hemelse Vrede naar de bus om naar een Kung Fu show
te gaan. Een bijzonder goede tip van een van de Nieuwe Managers. Marijke, ga zo door. Eerlijkheidshalve moeten
we wel opbiechten dat de vermoeidheid toesloeg. We hebben het echter gered! Daarna gingen we naar het beroemdste
Peking Duck restaurant in Beijing. We genoten van 6 voorgerechten, 2 soepen, veel desserts en uiteraard de
Peking Duck. Na een korte busrit stortten we ons om 22.30 uur allemaal in bed. Walter en Liselotte hebben nog
even geklungeld met de PC en de foto’s. Morgen de MUUR!
Iedereen van het thuisfront de groeten alle nieuwe managers van groep 141 en hun begeleiders.
Het gaat ons allen goed.
Na exact 1 uur vertraging vertrokken we dan eindelijk. Op Schiphol had iedereen zich keurig rond 15 uur gemeld.
Dwalend door de tax free zagen we elkaar na 6 weken weer terug. Onder het genot van een koffie of frisdrank werd
er weer enthousiast bijgepraat. Nieuwe banen en projecten maar ook zorgen vanwege de kredietcrisis deden de ronde.
Tijdens de vlucht zaten we door het gehele vliegtuig verspreid. De meesten mals tweetal een enkeling alleen. Goed
voor het netwerk. Aangekomen op Beijing Airport werden we opgewacht door Bas Overtoom, onze man in Beijing,
vergezeld door 3 chinese collega’s.
Als eerste op weg naar het hotel voor de check-in en even een korte douche. Opvallend was de rust en westerse
aanblik van Beijing. Ongetwijfeld is het feit dat wij in het zakendistrict verblijven hier debet aan. Onze
eerste chinese lunch, die in Nederland getypeerd zou worden als diner, was een groot succes. Daarna gingen
met de bus op weg naar de Verboden Stad. Indrukwekkend, oud, rood van kleur en in overtreffende trap groot.
Onze chinese gids gaf uitleg over de geschiedenis van alle gebouwen en pleinen. Met name het fenomeen van de
keizer met zijn concubines had de aandacht.
In sneltreinvaart liepen we vervolgens via het Plein van de Hemelse Vrede naar de bus om naar een Kung Fu show
te gaan. Een bijzonder goede tip van een van de Nieuwe Managers. Marijke, ga zo door. Eerlijkheidshalve moeten
we wel opbiechten dat de vermoeidheid toesloeg. We hebben het echter gered! Daarna gingen we naar het beroemdste
Peking Duck restaurant in Beijing. We genoten van 6 voorgerechten, 2 soepen, veel desserts en uiteraard de
Peking Duck. Na een korte busrit stortten we ons om 22.30 uur allemaal in bed. Walter en Liselotte hebben nog
even geklungeld met de PC en de foto’s. Morgen de MUUR!
Iedereen van het thuisfront de groeten alle nieuwe managers van groep 141 en hun begeleiders.
Het gaat ons allen goed.
donderdag 26 maart 2009
Nog maar een nacht.....
Hallo allemaal,
Nog maar een nacht slapen nu. Ik kijk ernaar uit jullie allemaal weer te ontmoeten. Zeker nu ik het laatste blok hebben moeten missen. Tot morgen! groet Noreen
Nog maar een nacht slapen nu. Ik kijk ernaar uit jullie allemaal weer te ontmoeten. Zeker nu ik het laatste blok hebben moeten missen. Tot morgen! groet Noreen
woensdag 25 maart 2009
Nog 2 nachtjes slapen.....
Beste mensen,
Ik dacht ik probeer eens even of en hoe dit werkt. Morgen nog even een dagje de laatste dingen wegwerken en m'n buro schoonvegen en dan kan de reis wat mij betreft beginnen !
Ik zie jullie vrijdag !
Groet, Marcel
Abonneren op:
Reacties (Atom)
